SREDA, 25. MAJ U 19.00
MALA SALA
Ciklus: NAŠI SAVREMENICI
razgovor sa živim klasicima srpske književnosti
urednik ciklusa: Vesna Kapor
U vreme tobožnjeg brisanja granica, u vreme opsesije neprestano novim, opsesije posedovanjem, materijalizacije i kupoprodaje u svim sferama čovekovog života, književnost ostaje mera smislene potrage za identitetom, put od sebe do sveta. Ona je svedočenje i univerzalno težište vremena, kontinuitet u kome smo svevremeno i sa onima pre nas i onima što će slediti tragove. Ciklus NAŠI SAVREMENICI vezaće različite generacije pisaca i čitalaca. Tu, pored nas žive imena koja su (o)beležila period od proteklih decenija pa do danas. Ovim razgovorima podsećamo koliko su velika i važna sećanja i svedočenja u njihovim redovima zabeležena, koliko su bili inovativni i hrabri, menjali forme, raskrinkavali sistem pripovedanjem i uspostavljali nove književne pravce, mešajući tradiciju sa modernim senzibilitetom.
U srpsku književnost Milosav Tešić (1947) je ušao kao gotov pesnik, najpre pesmama u periodici, a zatim i zbirkom Kupinovo (1986). U njoj je aktivirao stvarna ili moguća značenja imena mesta iz srpske istorije i kulture i razvijao njihove kulturno-istorijske ili simboličke mogućnosti, da bi u Ključu od kuće (1991), ispitivao prisustvo i delovanje naše drevne, delom potisnute kulture u iskustvu i biću savremenog čoveka , a potom u Prelest severa, Krugu račanskom, Dunavom (1996) dao pesničku sliku Velike seobe u istoriji i velikog preloma u kulturi krajem X7. i u 18.. U Sedmici (1999), kojom je ušao u najpoznatiju srpsku biblioteku, među plave korice Kola Srpske književne zadruge, obnavlja se jedna posebna osećajnost srpsko-vizantijske crkvene poezije sa njenim formama i prevodi iz pravoslavnog obreda u modernu liriku. U knjigama koje su potom usledile – Bubnjalica u pčelinjaku (2001), Dar i kob (2006), Mlinsko kolo (2010) i Vetrovo polje (2013) – pesnik je širio stihovne i tematske prostore svoje poezije, bivajući u svakoj od njih i nov i prepoznatljiv. Ispevao je znatan broj antologijskih pesama, među kojima su pojedine, kao što su „Blago božije“, „Rosa canina“, „Pretres kuće“, „Sentandreja, Iris florentina“, „Ima neka vasiona“ i „Šljiva srpska“, postale njegovim zaštitnim znakom.
