UTORAK, 3. SEPTEMBAR U 20.00 VELIKA SALA
Predstavljanje zbirke pesama na nesvakidašnji, scensko-muzički način
Stihove iz zbirke, kao i prikaze koje su o ovoj knjizi napisali književnici Dragan Lakićević i Slobodan Ristović, govore učenici Desete gimnazije „Mihajlo Pupin“: Lazar Šljukić, Milica Savić, Jana Rokić, Milica Vidojević, Bogdan Đuričić, Lana Pribišević, Milica Stojanović, Vukašin Andrijašević, Dunja Čekanović, Sonja Simonović, Nemanja Rodić, Lena Manić, Dunja Gavrilović
Kristina Pavlović Rajić, autor „Lepeze“, profesor je srpskog jezika i književnosti u Desetoj gimnaziji „Mihajlo Pupin“. Poeziju, kratke priče i eseje objavljuje od 2017. godine u Suštini poetike, Bdenju, Aktu, Drami, u Novom pogledu u Sankt Peterburgu (prepevi na ruski jezik). Poezija joj je zastupljena u mnogim zbornicima, kao i na sajtu Poezija suštine u odeljku Današnji pesnici. Prva zbirka pesama „Razgrljen krug“ objavljena je 2018. godine.
„Lepeza“ Kristine Pavlović Rajić odista je lepeza - lirskih osećanja, oblika, boja. Na prvi pogled, ove pesme su izrazi ljubavi u nizu pesama koje umnogome čine poemu, čiji je osnovni elemenat pesnička slika, čiju građu čini likovna metafora, alegorijski diskretna erotika, izbor fine lirske leksike kao građe.
Interesantno je i posebno što u ovoj poeziji ženski subjekt „govori” iz obrnute perspektive: Ona poseduje i daje: radost, ljubav, suštinu... za razliku od tolike poezije u kojoj On traga i traži. Samoushićenje mogućnostima lepote i ljubavi staro je koliko i poezija; ovde ga nalazimo u neočekivanom i zato originalnom vidu. (Dragan Lakićević, književnik)
Ova pesmarica je više prst u srcu muškinja, nego li vez na devojačkoj košulji. A, opet, ako ćemo se u knjigu odmetati, srešćemo Ravijojlu vatrom opasanu. Poezija, ako ne priziva i ne muca damarima, sa okoštalim krvnim ugrušcima žara i kremenja, nije ništa do „pusto jalovinje” i „prokleto Lijevno, đe u njemu bijeli se kula”.
Teraju ove pesme na pevanje, jer su „omama i tajna, večna zagonetka”. Teraju na jecaj i jauke, na klicanje u ludačkoj doliji muških pogibija, prelivene penom padavice, kojom ogreznu jeleni i zmijski spletovi u doba parenja. Vara nas pesnikinja pitomim gujama. Iako pitome, zubi su im divlji. Obuzeta trncima plamaca, kao voda svrabom sunčanice, Kristina Pavlović Rajić prosto peni ikrom žene, tom rodnom tananošću ždrake, koja se ne da ničim i nikako sakriti i skloniti međ senke. (Slobodan Ristović, književnik)
