ČETVRTAK, 23. FEBRUAR U 19.00 (TRAJE DO 3. MARTA)
SREĆNA GALERIJA
Miodrag Rogan rođen je 1966. godine u Zrenjaninu. Fakultet primenjenih umetnosti i dizajna, odsek vajarstvo u Beogradu, završio 1995. godine. Član je Udruženja likovnih umetnika Srbije od 1996. godine i jedan je od najznačajnijih vajara srednje generacije, kod nas. Izlagao je na više grupnih i samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu (Beograd, Trst, Ravena, Minhen, Zrenjanin, Pančevo...). Privredna komora Beograda ga 2006. godine predlaže da kao naš predstavnik uzme učešće na sajmu zanatstva u Minhenu, Nemačka, na kome dobija Plaketu sajma za inovaciju. Rogan je autor brojnih skulptura u javnom prostoru, od kojih su najznačajnije: Jež, Pionirski park, Beograd; Portret, Kolašin, Crna Gora; Prafigura-Timočanin, Gamzigradska Banja; Kavez, Tršić; Šeribibi, Prostor, Tamiški kralj, Sečanj; Grupa, Palmotićeva, Beograd; Buba, eksterijer zgrade Hemofarma, Beograd i Reljef, Kikinda.
Paralelno sa istraživanjima u domenu skulpture uspešno realizuje unikatne upotrebne predmete i nameštaj za enterijer. U poslednjem periodu bavi se režijom i scenografijom pozorišnih predstava i biva nagrađen za režiju na Pozorišnom festivalu u Subotici 2009. godine. Živi i radi u Beogradu.
„Ako bi Roganovoj umetnosti tražili istorijske ili ovovremenske stilske pandame ili uzore, morali bismo uzeti u obzir širok dijapazon pojavnosti oblika u istraživačkim metodikama celokupne nauke i umetnosti.
Zbog svoje jedinstvenosti i nesvakidašnje prizornosti ova i ovakva izražajna dela likovne umetnosti svoje polazište nalaze, pre svega, u SF matrici filmskog i literarnog žanra ili čak u psihoanalizi sna i hipnagogičkih vizija.
U tom se smeru i kretala Roganova umetnost. Od prikaza realistične figuralne forme do tragova antropomorfnih oblika u razuđenim formama kompozicije.
Od predstava ontološki opipljive i razmotrive celine do opredmećenih izraza misaonih procesa kao posledica intelektualnih stanovišta individue i njenog osećanja bojazni za budućnost i sudbinu iskonske tvorevine.
Geneološko kretanje oblikovnih jedinica forme, u poetici Roganove umetnosti, mi pratimo od njegovog crteža, gde se skoro sve oblikovne jedinice i rađaju, da bi nadalje svoju punu afirmaciju, u svojim razvijenim oblicima, dostigle u skulptorskom delu...
...Vođena kao tok misli pri svom nastajanju umetnost Miodraga Rogana ne pretpostavlja cilj već istinitu posledicu stvari kao rezultat saznajnog. U toj i tako prikazanoj posledici stvari, čiji su pojavni atributi komponovani kao groteskna stilizacija stereotipa u kojoj prevashodno i materijal preuzima ulogu simbola, ogleda se moć rasuđivanja same ličnosti umetnika...
Moć rasuđivanja kao dar ili stečeno svojstvo ličnosti rafiniranog duha i istančanih osećanja ne ostavlja svog nosioca u miru sa ostatkom sveta. U toj nepomirljivosti i nepristajanju na definiciju da manifestacija pojavnog ujedno i jeste identitet njenog nosioca, Roganovi crteži, kao sredstvo a ne samosvojna svrha, govore da realno vidljivi svet ne identifikuje ujedno i njegovu suštinu.“ Milosav Pješčić
