ČETVRTAK, 29. OKTOBAR U 19.00 (TRAJE DO 12. NOVEMBRA)
SREĆNA GALERIJA
Rođena u Zadru, 1989. godine. Završila Srednju umetničku školu u Kraljevu i Fakultet primenjenih umetnosti u Beogradu, gde završava i master 2013. godine, odsek primenjena grafika, modul grafika i knjiga, u klasi profesorke Mirjane Tomašević. Nosilac nagrade iz Fonda „Mihajlo S. Petrov“ za dostignuća iz oblasti grafike od prve do pete godine studija. Trenutno radi kao saradnik na predmetu grafika na Fakultetu primenjenih umetnosti. Učestvuje na različitim izložbama u oblasti tipografije, kaligrafije i grafike, u februaru 2014. godine na samostalnoj izložbi „Tri subjektivne dimenzije“ (Dom kulture Studentski grad, Beograd), u aprilu iste godine na samostalnoj izložbi „Brzalice u Muzeju jezika i pisma u Tršiću i Biblioteci „Branko Miljković“ u Beogradu u aprilu 2015. godine, kao i na različitim tipografskim radionicama u Trenti (Slovenija) i Tršiću 2012. godine. Pored toga, bavi se dizajnom i projektovanjem fontova, autor je tipografskog pisma „Prouge“ i jedan od autora tipografskog pisma „Vuk“ urađenog po rekonstrukciji rukopisa Vuka Stefanovića Karadžića. Ručno je ispisivala povelje za Biblioteku grada Beograda, Zadužbinu Desanke Maksimović, Skupštinu grada Beograda, kao i različite diplome i zahvalnice.
Projekat: Diskrecija reči „Posmatrajući projekat sjedinjavanja više likovnih veština u jednu, stiče se utisak jasne i nedvosmislene energije koja se prenosi i teče slobodnim, ali veoma odlučnim potezima, uzimajući kao sredstvo ruku i potez, tradiciju i moderno, tišinu i vrisak. Između ostalog, umetnica ostvaruje sponu kaligrafije i grafike, negujući na taj način sopstvenu viziju te dve snažne umetničke discipline. Koristeći reč kao glavno sredstvo, radovi su pokazatelj da se njome ne mora izražavati samo verbalno, već da reč može stajati u funkciji vizuelno likovnog vida komunikacije, upotrebljavajući konstrukciju slova na krajnje ekspresivan način, stvarajući tako još slobodniji izraz grafičke kompozicije.
Na pojedinim radovima, diskretnija koloristička rešenja dodeljuju glavnu ulogu vizuelnoj reči, postavljajući je tako u prvi plan interakcije sa posmatračem. Tamo gde boja izlazi u prvi plan, umetnica pojednostavljuje razgovor, svodi ga na svega nekoliko reči, nekada i na samo jednu. Smotrenost i obazrivost u govoru i ponašanju date su u sukobu sa unutrašnjim snažnim emocijama autora. Svakodnevni vid komunikacije, diskretno usvaja i prevodi u svoj slobodni način izražavanja, dok se publici otkriva sveukupni i krajnji proizvod. Ono što autor u većini radova zadržava za sebe, jeste samo njemu prepoznatljivo i čitljivo.
Izvodeći kaligrafiju iz tradicionalnog istorijskog objektiva, kompozicije su odraz tihog i istovremeno eruptivnog iskazivanja osećanja potezom i crtežom. Prevodeći na papir unutrašnje potiskivanje reči, strahove i emocije u jednom, neguje se oštar crtež i sigurnost poteza. U stalnoj potrazi za alternativnom upotrebom kaligrafije Marija joj nalazi mesto kako u grafici tako i u drugim umetničkim disciplinama, menjajući je sa primenom, a ostavljajući je doslednom svojoj sopstvenosti. Predstavljajući slova kao nastavak grafičkog crteža, čineći ga delom kompozicije, umetnica na taj način dodeljuje novi smisao upotrebi reči, njihovoj primeni i značenju.” Iva Knežević
