SREDA, 19. SEPTEMBAR U 19.00

MALA SALA

predstavljanje knjige i razgovor
učestvuju: Mina Đurić, Miloš Živković, Rastko Lončar, Nenad Grujčić i autorka
Evo poezije nastale s razlozima bića - da se otvara i demistifikuje, poezije na epifanijskoj vatri nadahnuća, na onome što zovemo lucida intervalla.  Ovo je knjiga koja peva u slavu ljubavi i erosa, sa gorkim talozima i spoznajama:  „Da bih izvalila ljubav/ Moram da kastriram nebo“. I, tu je sveprisutno „Veliko Toplo“ poput „Javne ptice“  Milana Dedinca;  ono se primiri, pa navrati, nestane i dođe, zatamni, pa blesne, ambivalentnih - himeričnih i ostvarivih svojstava, kao orgazmična, plazeća  zmija strasti, u čudu i prasku smrtnoga bića: „Veliko Toplo silazi/I rastače se u kostima/Bubri i cvrči u žlezdama/ Kao kukuruz kokičar“. Ovde je telo predstavljeno kao trošni materijal „odranih kolena“: „A alpinizam voljenja/ još nikako da savladam.“ Telo kao glavni junak života, a „duša mi se i dalje/ niz Kameničku kotrlja“.
Dinamizam pesničkog govora Irene Plaović postignut je, pored ostalog, i čestom upotrebom anafore, figure ponavljanja (Ivane klico/ Ivane semenko/Ivane najdublji plode), što otvara simultana polja svojevrsnih refrentskih ukrasa muzičke supstance jezika. Zatim, tu je prološko pevanje u stihu šesnaestercu, i u „dahovima“ u osmercu (pretežno), kojima se priziva metričko iskustvo iz prve knjige još i okićeno rimom, tada. Ta dimenzija ove knjige govori o potrebi pesnikinje da naglasi svoju poziciju pevača, onoga koji se ne odriče maternje melodije jezika na uštrb tzv. slobodnog stiha koji često obara kapacitete pesničkog jezika stavljajući ga u proznu ravan.
Irena Plaović pokazuje zavidnu stvaralačku zrelost,  već izgrađenu poziciju autora koji zna šta hoće.