17 – 28. NOVEMBAR
Matija Jevtić rođen je 1999. godine u Beogradu. Školu za dizajn u Beogradu upisao je 2014. godine na Odseku industrijskog dizajna i enterijera. U Dizajnerskoj školi poneo je titulu đaka generacije, a tokom školovanja ostvario je oko 30 projekata i organizovao veliki broj događaja među kojima su i „Dani dizajna“ u Dizajnerskoj školi.
Kao učenik srednje škole koja je bila organizator ovog takmičenja, učestvovao je u radu Organizacionog odbora prvog i drugog Republičkog takmičenja iz oblasti Klasični likovni mediji – fotografija i osvojio 12 nagrada u različitim kategorijama.
Fotografijom počinje da se bavi tokom 2015. godine, a član Foto-saveza Srbije postaje 2017. godine. Dobitnik je stipendije Fondacije za mlade talente grada Beograda. Arhitektonski fakultet na Univerzitetu u Beogradu upisao je 2018. godine. Za veoma kratko vreme bavljenja fotografijom osvojio je više od 15 nagrada, a izlagao je na 10 grupnih izložbi i dve samostalne.
Autor je i total dizajna za promo-materijal 13 fotografskih izložbi. Učestvovao je u pet projekata i 18 kataloga za koje je bio autor fotografija, a najznačajniji je veganski kuvar „Vegan - zdravo posno jelo za dušu i telo“ Ljiljane Čolović.
Nagrađivan je na Republičkim takmičenjima koje organizuju Foto-savez Srbije i Ministarstvo prosvete Republike Srbije. Poznavalac je procesa kako digitalne, tako i analogne fotografije i obučen za rad u fotografskim laboratorijama za izradu crno-belih fotografija i filmova.
Imao je prilike da radi u savremenim fotografskim studijima i da koristi savremenu tehnologiju. Živi i radi u Beogradu.
O poetskoj strukturi autorovog opusa prikazanog na ovoj izložbi najbolje govori profesor fotografije Goran Redžepi, iz čijeg teksta kataloga za prethodnu Jevtićevu izložbu izdvajamo sledeće: „(...)Matija Jevtić umetničkim prosedeom ide u estetizaciju i nastojanje da dođe do neobičnih, originalnih i zanimljivih rešenja čak i kod primera najrudimentnijih motiva. (...) Ova (...) izložba je logičan put spajanja dva, samo na prvi pogled, različita tipa motiva, dve poetike, opet samo na prvi pogled različite, postavljene u isti prostor gde sa, ili bez namere autora, započinju međusobni dijalog. (...) Kroz ovu postavku nameće se pitanje kako prikazati predmete različitih strukturalnih osnova u okviru umetničkog dela, služeći se pritom isključivo rečnikom onog medija u kom umetnik radi, u ovom slučaju fotografskim.“
|
|
|
|
|
|
